80 dakika, tek perde, temposu, doğallığı, akıcılığı, çatışması harika bir oyun. Tatbikat Sahnesi ekibinin izlediğim ilk oyunu. Sanırım Ankara’da yaşasam, sahneledikleri ne varsa giderdim. Kendilerine hayran bıraktılar.
Bir sebepten uzun süreli hapse düşmüş, kendini oyunculuğa, tiyatroya adamış Robert (Erdal Beşikçioğlu), nitelikli dolandırıcılıktan içerideki kalan günlerini doldurmakta olan Gepetto (Fatih Sönmez) ve aslında tam olarak neden orada olduğunu öğrenemediğimiz, dilsiz Horace (Meli Yılmaz)… Robert’in koğuşa girmesiyle tempolu bir şekilde başlayan hikaye, önce birbirlerini tanıma ve tartma çabası, ardından Gepetto’nun ısrarlarıyla onu oyunculuk konusunda yetiştirmeye karar veren Robert arasındaki keyifli, muzip, sahici, sert diyaloglarla devam ediyor. Oyun boyunca karakterlerin geçmişlerine pencereler aralanıyor. Her bir açılışla nedenlere, nasıllara biraz daha hakim oluyoruz. Bu bizde bitmez bir merak oluşturuyor ve bizi, sahneye adeta kitliyor. Tüm bu akışın sonuna doğru artan gerilim, dramatik bir finalle son buluyor.
Bence metinde müthiş doğalında ve dozunda mizah, argo, küfür kullanımı var. Metin akıcı, hiç rahatsızlık duymuyorsunuz. Birçok kişinin bu konuda oyunu, metni eleştirdiğini gördüm ama bence haksızlık edilmiş.
Oyunculuklara diyebileceğim tek şey: MUAZZAM!.. Gözümü kırpmadan izledim. Kendilerine kocaman alkışlar.
Bütünüyle beğendiğim bu oyunu, herkese tavsiye ederim. Mutlaka zaman ayırın, izleyin, izlettirin. Emeği geçen herkese teşekkürler. Işığınız ve seyirciniz bol olsun.
No Comments