90-95 dakikalık, tek perde, sizi hikayenin içine alan kilise ortamında, Lusaroviç korosu eşliğinde, büyüleyici denilebilecek bir atmosferde, özel bir oyun Gomidas. Şahsım adına yine daha önceden hibir bilgimin olmadığı, fakat bu oyunu listeme aldığım günden beri ufak ufak kendisi hakkında bir şeyler öğrendiğim, asıl adı Soğomon, ona bahşedilen ismiyle Gomidas, bugünlerde Ermeni müziğinin varolmasında önemli bir mihenk taşı diyebiliriz. Bu oyunla beraber de kendisinin hayat hikayesini izliyor ve öğreniyoruz.
Sonu akıl hastanesinde biten bir hayat olunca pek tabi, yumuşacık bir metin ve sahneler beklememek lazım. Oldukça akıl karıştırıcı ve ciddi duygu inişleri çıkışları olan bir performans. Ancak hakkını vereyim, bütünüyle etkileyici bir proje. Dekoru, korosu, ışığı, sahne tasarımı, kilise seçimi, oyuncu performansı, hepsi büyük takdiri hak ediyor. Fehmi Karaarslan, gerçekten çok yönlü bir oyuncuymuş. Sesi, beden hareketleri, akıcılığı, tonlaması, diksiyonu, vs. vs. tümüyle bu rol için biçilmiş kaftan resmen. Kendisine tekrar büyük alkışlar.
Oyun tek kişilik esasen ama Lusaroviç korosu da azımsanmayacak kadar önemli bir parça. İlahi müziklerin, özellikle kilise gibi ortamlarda tınısı ve içe dokunuşu bir başka oluyor kanımca. Başarılarının ve işlerinin devamını dilerim.
Oyunun elbet Ermeni Tehciri ile ilgili politik bir yanı var ve bence oldukça dengeli, sade bir şekilde bu konuya değinmişler. Konuyu Gomidas’tan çıkarıp o yönde baskın bir tavır sergilememişler. Oyundan çıktığımda aklımda sadece Gomidas ve başına gelenler vardı.
Bazı yerlerde kendi adıma konuyu takip etmekte, hayat hikayesinin akışını kafamda toparlamakta zorlandım ama bu biraz benim odaklanma sorunum ve sürenin tek perdelik böyle prodüksiyonlu bir iş için nispeten uzun olmasından kaynaklandı. İki perdeye bölünse olur mu onu da bilemiyorum açıkçası. Takdir proje sahiplerinin.
Bence izleme listenize alın. Güzel ve özel bir iş.
No Comments