75 dakika, tek perde, kalabalık kadrosu ile oyun açıklamasında net bir şekilde özetledikleri, şiddet sorununu dert edinen ve bunu harika oyunculuklar ile aktaran bir oyun.
Yalın bir izleyici olarak, sahnelenen tüm metaforları veya dekor, renk seçimindeki vurguları anladığımı pek düşünmüyorum. Ancak anlatmak istedikleri insanın insana, toplumun insana, toplumun topluma uyguladığı, uygulayabileceği şiddetlerin varyasyonlarını çok güzel aktardıklarını düşünüyorum. Şiddet konusunu pembe rengiyle aktarmaları tatlı bir dokunuştu benim için.
İzlerken hep beraber kahkahalar attığımız absürdlükteki bazı olayların, aslında günümüzde ne kadar da olası olabileceğini gösterdiler bana. Esasen bildiğin, ama o an tekrardan farkına vardığın bir durum tespiti gibi yani. Oyundan örneği şöyle vererek açıklamaya çalışayım: Komün yaşamı, toplumu etkileyen uç bir olay oluyor – havaalanı bomba alarmı. Siz gitmeniz gereken toplantıya nasıl geç kaldığınız derdine yanıyorsunuz. Tanığınız bir insanın intihar ettiğine tanık oluyorsunuz ya da haberini alıyorsunuz, ama bir dakika sonra ucu bana dokunur mu kaygısından, durumun bağlamından kopup kendi çıkarınızdan başka bir şey düşünemez oluyorsunuz. Açıkçası izlerken hiçbirinin olağan dışı gelmemiş olması, bu uyuşmuşluk ya da alışmışlık düşüncesi oyunu hem beğenmeme hem de bugünün algısını sorgulamama sebep oldu.
Ekip olarak tüm oyuncuları ve emeği geçen herkesi tebrik ediyorum. Prömiyeri 15 Kasım 2023 itibariyle yapılan bu oyunun ışığı ve seyircisi bol olsun.
No Comments